2024, Vol. 6, Issue 1, Part A

انسان مخلوق اجتماعي است؛ که طبیعتاً با تشکيل جوامع خورد و بزرگ درکره زمین بخاطر بدست آوردن آمال و آرزوهای مادی ومعنوی خود ميپردازد. درعصرحاضر با درنظرداشت افزایش نفوس درجوامع بشری و افزايش احتياجات و نيازهاي بشر، بيشتر از گذشته زمينهی اختلافهای فکری، نژادی و امثالهم به سبب عدم رعایت گفتوگوهای مسالمت آمیز، عدم استقبال از پیشنهاد صلح، عدم پذیرش حقوق اقلیتها، عدم توجه به اصول مشترک ادیان الهی و دههاعلل دیگریکه منتج به پیدایش و افزایش تضادبوده وعملاً مشاهده میشود؛ که تاریخ معاصر گواهآن است. بنابراین تجربهي چندين قرن تعارض و جنگ به خوبي به انسانها میفهماند که در محور قرآن با رعایت طرق تأمین همزیستی مسالمت آمیز و در فضايي پذیرش این اصل قرآنی، دور از اختلاف واختناق درکنار يکديگر زندگي نکنند. نميتوانند آنچنانکه شايستهی انسان متمدن درجهان امروز است نيازهاي مادي ومعنوي خود را بر آورده سازند. برای تحقق بخشیدنهمزیستی مسالمت آمیز ميتوان گفت؛ تلاشهاي جدي انسانها پس از آغاز قرن بيستم و بخصوص با پشت سرگذراندن دو جنگ خانمانسوز جهاني در جهت کاهش روابط خصمانه، بهبود و ارتقاء روابط دوستانه آغاز شد. در حالیکه طرق تأمین این آرمان بشر، در آیات متعدد قرآنکریم به وضوح انعکاس یافته است. که دین مقدس اسلام قریب به چهارده ونیم قرن قبل، طرق تأمین همزیستی مسالمت آمیز را به بشریت عرضه نموده است. روی همرفته در اين تحقيق درپی آن هستيم تا به طور مختصر به بررسي اين اصل در آیات قرآن کریم بپردازيم، البته باتوجه به محدوديتهاي موجود وجلو گیری از اطالهکلام ناگزيريم که بهطور اختصار به تبیین وتوضیح چند آیات ازقرآنکریم که بیانگر طرق تأمین همزیستی مسالمت آمیز است بپردازيم.