2021, Vol. 3, Issue 4, Part A
(با تکیه بر اشعار نجیب بارور) ویژهگیهای شعر پایداری در شعر معاصرفارسی
Author(s): عبدالصبور صالح, میرویس شمال
Abstract: به نگاهی ادبیات و شعر پایداری عمری به دازنای تاریخ هستی، دارد و این بدان معنی است که هرگا انسان با موانعهای از جمله سد آزادی روبرو میشود و احساس اسارت و ناآزادی وعدم آزادی در سخن، عدم آزادی در بیان و صورت بیان، عدم آزادی در ارایه تفکر و انتخابها و ارزشهایش میبیند، در واقع راهی برای پایداری و سد شکنی جستجو میکند و این در واقع از نخستین ایجادیات بشری از نوع پایداری آغاز میشود؛ چنانکه این گونه ایجادیات در واقع به نحوی سدی است برای گسترش آن، وسعت آن قلمرو ایجادی و ارایه دقیق از آرزو و امیال.
بارور شاعریست که سرشت و سرنوشت شعر در وجودش همچون خون میجوشد و موج میزند و صورت پایداری مییابد. این شاعر و شخص شخیص ویژهگیهای پایداری شعرش به وسعت فرهنگ فارسی مانند است و هر سخنش، شعریست پایدار، مانا و پویا که لبهاش بر مهاجمان و متجاوزان و کوته اندیشان نابخرد، سمتدهی میشود.
میهندوستی، نماد پردازی، مهاجرتزدگی، همانندی به آزادهگان گذشته، چشموامید به آزادی، همصدایی و یکصدایی برای آزادی، ستمستیزی، تقدیس ارزشها، تکریم انقلابیون، ستیز با متجاوزین و وحدت طلبی را در یک دید کلی و نسبتا سریع در سخن و شعر بارور میتوانیم از ویژهگیهای پایداری آن دانست.
باری در این پژوهش به آن ویژهگیها با ذکر نمونههای شعری، پرداخته است؛ چنانچه زبان بارور، ساده سلیس و روان به زیبایی سعدی است و فردوسی بزرگ، و از سوی زبان شعر خود روشنگر و روشنتر از آن است که توضیح بشود؛ اکثرا را الزام به توضیح نمیدانیم همین بس که بخوانیم.
DOI: 10.33545/27068919.2021.v3.i4a.631Pages: 30-36 | Views: 1491 | Downloads: 676Download Full Article: Click Here
How to cite this article:
عبدالصبور صالح, میرویس شمال.
(با تکیه بر اشعار نجیب بارور) ویژهگیهای شعر پایداری در شعر معاصرفارسی. Int J Adv Acad Stud 2021;3(4):30-36. DOI:
10.33545/27068919.2021.v3.i4a.631