2020, Vol. 2, Issue 4, Part G

Author(s): عبدالمنان دهزاد

Abstract: دولت‌های مدرن از دغدغه‌های اساسی انسان‌هایی توسعه‌گرا و مدرن است، دولت مدرن صرف یک اسم نیست، بل استراتژی روبه‌توسعه، رفاه اجتماعی، حاکمیت قانونی و مردم‌سالاری است. دولت‌های مدرن، دولت‌های قانون‌محور و شهروندگراست. در چنین دولت‌هایی است‌که منافع ملی شهروندان و کشور تعریف و تبیین می‌شود. منافع ملی به دنبال پدید آمدن دولت‌های مدرن شکل‌ گرفت. پیش از آن ما شاهد منافع‎ امپراتوری‌ها، شاهان، طایفه‌ها و گروه‌های خاص بودیم. دولت‌های مدرن به دولت‌های گفته می‌شود که دارای مولفه‌های چون؛ مرزهای مشخص و تعیین شده، پایتخت معین، سرودملی، گذرنامه، ارتش نظامی، سفارت‌خانه‌ها و نمایندگی‌های بیرون از کشور، قلمروی واحد، جامعه مدنی و در نهایت عضو سازمان ملل ویا نهادهای بین‌المللی دیگر باشد. دولت مدرن بر خلاف دولت‌های ماقبل مدرن بر پایه قانون اساسی رفتار می‌کند، اما در دولت‌های پیشا مدرن، اندیشه و برنامه شاه و زمام‌دار، خود قانون بود و دولت بر محور خواست‌های او می‌چرخید. با وجود آن امروز هستند، دولت‌ها و سازمان‌های سیاسی‌ای که با تحریف مقوله منافع ملی آن را بمثابه ابزاری سیاسی غرض تامین منافع گروهی و قومی توجیه واستفاده می‌نمایند. حالانکه منافع ملی در اثر کار متداوم وهدفمند یک دولتِ واقعأ مردمی تامین شده و از آن در جهت بهبود وضعیت سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی کشور استفاده موثر صورت می‌گیرد. در افغانسان با وجود که مفهوم منافع ملی زیاد کاربرد روزانه دارد، اما در عمل تعریف نشده است؛ اگر منافع ملی هم گفته می‌شود، منظور منافع قومی، تباری و گروهی است. چون افغانستان به معنی واقعی کلمه یک دولت مدرن نیست که دارای مشروعیت مردمی، قانونی و دموکراتیک باشد. این مقاله به دنبال تببین جایگاه منافع ملی در دولت‌های مدرن، به‌ویژه افغانستان است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی بوده و یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که افغانستان در عمل با فقدان دولت مدرن و منافع ملی به سر می‌برد.

DOI: 10.33545/27068919.2020.v2.i4g.436

Pages: 436-439 | Views: 1262 | Downloads: 691

Download Full Article: Click Here