Abstract: در تاریخ عرفان اسلامی زمانی که نام از فنا و فداکاری به میان می آید؛ ناخودآگاه ما به یاد شیفته و شهیدی می افتیم،که عاشقانه زیست،عارفانه سخن گفت وسرانجام برسرداری فناشد و به جانان پیوست.درجهان عرفان شور و نوای "اناالحق" تا به امروز در دل هر مرد وزنی طنین انداز است؛بلی منصورحلاج را همه می شناسند:عارف حماسه ساز یا حماسه سازعارف.حلاج از جوانی به حلقۀ عرفان پیوست، مکتب اووحدت الوجود بود و سه باردرجوانی به زیارت کعبه مشرف شد، او به دعوت مردم به سوی حق عاشقانه می پرداخت سرانجام معاندین زمانش او را به دارزدند و از این جهان فانی به ابدیت پیوست. آنچه از مطالعۀ آثارعطار برمی آید،تمام آثاروی برسه رکن(عشق،زیبایی ودرد) تکیه دارد.درشعرعطار بویی ازحلاج و کارنامه هایش به مشام می رسد؛گویی بعد از150 سال نورمنصورحلاج برروح عطار تجلی کرده و مربی و مرشد وعشق او شده باشد.درحقیقت حلاج مردآرمانی عطاراست که مستقیم یا غیرمستقیم دراشعارش جلوه گری دارد. کلید واژه ها: حلاج،عطار،عشق، درد،فنافی الله .
Research Journals