Abstract: در شماری هزاران شاعر که نزدیک به چهارده قرن زیسته اند و به زبان و حال و احوال مردم این سرزمین فرهنگی و تاریخی شعر سروده اند و آثاری از آنها تا امروز به دست ما رسیده، از فردوسی و مولوی که بگذریم حافظ از ممتازترین چهرهها میباشد. حافظ شخصیت فرهیخته، سترگ و قابل ستایش در حوزهی ادبیات عرفان رندانه و غزلسرایان معروف سدهی هشتم هجری است. آنچه در باره زایش و رویش مشرف شعرهای وی، در زیستنامهها آمده، از افسانه و خیال پردازیها خالی نیست. به همین سبب تاریخ زایش و چگونگی زندگی و اشعار وی در غبار تیرهگی و تردید قرار دارد. حافظ و شعر او چون آیینهیی تمام نمایست که هرکس در آن مینگرد و سپس از آنکه حافظ را ببیند، خود را میبیند، این جذابیت که یکی از ویژگیهای شعری وی است، سبب شده که قرنها همه را به سوی خود بکشد و در عین حال باعث رویکرد عمومی به دیوان او گشته و در تمام خانههای حوزهی زبان پارسیدری، صرف نظر از مذهب، سواد و حتا زبان در کنار کتاب آسمانی (قرآنکریم) دیوان حافظ جای دارد.